DEMODEX



Demodex komt vrijwel uitsluitend bij de hond voor. Het is vaak zeer hardnekkig. De behandeling is meestal langdurig.
De verwekker van demodex is de demodex mijt. De naam "puppyschurft" is eigenlijk niet correct, want demodex kan bij alle leeftijden voorkomen.
Het komt meestal bij jongere dieren voor, de infectie wordt meestal overgebracht van moederdier op de pups.
Dit gebeurt waarschijnlijk in de eerste drie dagen na de bevalling. Besmetting van pups onderling is zeer onwaarschijnlijk, voor de mens is de infectie niet gevaarlijk.

Er zijn verschillende soorten mijten de meest gevreesde is de demodex-mijt. Deze is met het blote oog niet zichtbaar en leeft in de huid van de gastheer (in de haarfollikels). Onder de microscoop zien ze er langwerpig uit en hebben vier paar poten. Daarmee behoren ze tot de spinachtigen.
Ze leven van huidschilfertjes, haarcellen en bloed.
De vrouwelijke mijt legt eitjes in de huid van de gastheer,deze komen uit in een paar dagen en binnen 1-3 weken zijn de mijten volwassen.
De demodex-mijt komt voor in de haarzakje van vooral kortharige, jonge honden.
Bij 3-12 maanden oude honden ziet men kale plekken op de kop (ogen, mondhoeken), hals en binnenzijde voorpoten (lokale vorm).
Bij een chronische infectie kunnen over het hele lichaam rode, kale plekken, vaak met veel huidschilfers, ontstaan.
Deze mijt komt bij alle gezonde honden in een gering aantal voor. De mijt kan slechts Demodex veroorzaken bij een reeds verminderde afweer.
Dit kan b.v. gebeuren door het innemen van Prednison, onderdrukking van de loopsheid door hormonen, stress, veel wormen of andere infectieziekten.

Demodex wordt in twee vormen gezien:
De algemene (gegeneraliseerde) vorm.

Dit is een ernstig ziektebeeld, de huid kan aangetast zijn over het gehele lichaam. De huid vertoont haaruitval, met of zonder jeuk.
Wanneer deze plekken met bacteriën geïnfecteerd worden, ziet men grote, etterende en soms bloedende zweren, die ook pijnlijk kunnen zijn.
Hierdoor reageert de hond meestal in eerste instantie goed op antibiotica. De mijt wordt hiermee niet bestreden, echter alleen de bacterie. In de praktijk wordt dienovereenkomstig waargenomen dat als de antibiotica uitgewerkt is, de bacterie weer terug komt. Hierdoor is de algehele weerstand van uw huisdier verder afgenomen. Waardoor de mijt nog sterker wordt en de aandoening zich verder gaat uitbreiden! 

De lokale vorm.